Żyrafa <Wierzba>

Żyrafa · Wysłany: Wto 21:30, 21 Mar 2006 Temat postu: Żyrafa <Wierzba>

-#1Czy mozna lubić coś robić?? Ale nie umieć?? Bo tak właśnie jest z moja twórczością. Wiersze piszę od dziecka ( od kiedy miałam 8 lat ) są lepsze lub gorsze, ale nigdy nie idealne, znaczą coś dla mnie, ale nie wiem czy zasługują by nazwac je Poezją...Nie mnie to oceniać...ale wam
Na poczatek coś starszego , czyli moje poczatki:

" Już czas "

Juz czas
Juz czas, aby słońce wzeszło na niebie
Aby uśmiech ogrzał Ciebie
aby swiat zamkniety w szarej powłoce nocy
Zaznał spokoju i radości , a nie przemocy
Już czas
juz czas na pierwszy purpurowy słońca blask
na niebo rozświetlone bladym switem
Na to by trawy rozgrzane wschodem słońca
poczuły moc rozkwitu i gorąca
Już czas
Już czas , by wszystkie ludzkie nadzieję
Znalazły swe spełnienie w jednym promieniu słońca
I aby świat był pełen ludzkich serc gorąca

"Kto kocha ten jest kochany..."

Ktos mi kiedys powiedział,
Że nawet leżąc w łożu pełnym krwi
Nie bedę myslał o nikim poza sobą
Że nawet gdy moich bliskich dosięgnie nóż
Nie zapłaczę szczerymi łzami
Czy sie mylił??
Nie chcę sprawdzać,
Ale chyba nie dużo odbiegł od prawdy.
Patrząc teraz w lustro
Widzę młodego człowieka.
który zapatrzony w swe odbicie,
czeka na komplementy i pochwały
Nie dostrzega, że na tym swiecie żyją inni ludzie.
Świat jest dla niego bardzo mały
Ogranicza się do kawałka przestrzeni wokół niego,
A on jest królem " tego wszystkiego"
Nie chcę byc takim człowiekiem
Lecz zbyt trudne są zmiany
Tak trudna wyciagnąć pomocna dłoń
Nawet do człowieka, którego dobrze znamy
Nie chce jednak skończyć przez wszystkich zapomniany
Od dziś zaczynam nowe zycie
Kto kocha, ten jest kochany

#2
Słyszysz??

Słyszysz??
Jak igły docierają do mych uszu dżwięki z zewnątrz...
Słyszysz??
Wraski, krzyk, zgiełk, hałas, a w sercu niepewność...
Czy słyszysz??
Wsłuchuję się uważnie w swoje własne słowa...
Słyszysz??
A we mnie niewidzialna wciąż brzęczy rozmowa...
Czy słyszysz, pytam??
Czy jeszcze potrafisz...
wsłuchać się w to co nienamacalne??
Słyszysz??
Skołatane nerwy potęguje dżwięk...
Słyszysz??
Próbuję usłyszeć , jak bije serce twe...
Czy słyszysz??
Chciałabym się wyłączyć i nie słyszeć już nic...
Czy słyszysz , pytam??
Nie, już nie potrafisz...
Wsłuchaj się uważnie, a może...
Czy słyszysz...??
Czy słyszysz...........ciszę??

Tess · Wysłany: Pon 19:59, 27 Mar 2006 Temat postu:

Mi sie szalenie spodobało "Już czas" - jest piękne! Z miłym uśmiechem na twarzy czytałam... I nie żałuję, naprawdę!
Już wcześniej miałam przeczytać i skomentować, ale akurat ojciec czegoś chciał i nie zdąrzyłam... Ale dziś nadrobiłam tą stratę Smile

Żyrafa

Za wielką, ceglaną ścianą
Stoi mała zagubiona dziewczynka
Bez bucików na nóżkach
I w podartych łachmanach.
Szuka w brudnych kałużach
sensu swojego życia,
lecz dostrzega tylko szare plamy...
Pochyla się nad każdym źdźbłem trawy
z nadzieją , że znajdzie w nim przyjaciela...
Opuszczona...
Porzucona...
Zostawiona przez dalekich i bliskich.
Nieznajoma...
Wyciąga w górę brudną rączkę w geście powitania
I przygląda się z uśmiechem płynącym obłokom...
Dla niej każda chwila jest jak kwiaty na niebie...
Niezapomniana...
Siada na ziemi i przygląda się szaremu napisowi:
" Panie Boże , Zatrzymaj Świat...Ja wysiadam..."

Tess

Ach... Chyba zacznę Cię wielbić, Żyrafko.
Bo to takie ładne. Takie prawdziwe. I akurat takie, o jakim dopiero co pomyślałam...

Żyrafa

Wielbić?? Mnie??
Ach...nie...
To ja Cię wielbię Tess za te wszystkie opowiadania...
Ja jestem , jedynie małym , szarym człowiekiem, ot taką dziewczynką, za ceglanym murem...
Ładne??
Dziękuje, ale tak wiele mi brakuje do was wszystkich. Z talentem sie rodzi...a ja się z nim nie urodziłam. Staram się...a jak mi to wychodzi?? Nie wiem...Czasami mi coś wyjdzie, czasami nie...ale się nie poddaje...bo za bardzo to kocham...

Ona Scorpiona Von Harpia

Nie, nie... talent masz. Po prostu, możesz go jeszcze bardziej udoskonalać Wink

Tess

Tak, Żyrafko. Ach... Delektuję się Twą twórczością. Bo jest taka piękna.
A jeśli chcesz... Możemy się wielbić nawzajem ^^

Żyrafa

#1
Tess...ach tess...ja nie potrafię nic powiedzieć...nie chce być wielbiona...bo nie zasługuję...Dziękuje...dziękuje...
Już tyle razy rzucałam to pisanie , już tyle razy mówiłam , że więcej niż nie napiszę, bo nie potrafię...
Ale ja nie potrafię nie pisać...bo tak mogę chociaż trochę przelać siebie na papier...

Wstawiam wierszyk, który napisałam dzisiaj na matmie, po przeczytaniu pewnej książki, nie zdradzam jakiej , może się domyslicie...taki mini konkurs...jak ktoś zgadnie...to...to...to nie wiem...

Łza cicho płynie
Z czarnego serca sączy się krew
Pod zachmurzonym niebem
Ptaki złowrogie pieśni nucą
Gdy nadeszła z zaświatów wieść
I wysłano po Ciebie mrocznego posłańca
Chciałam Cię ratować,
ale stojąc z nim twarzą w twarz
nie potrafiłam wykonać żadnego ruchu
Ani powiedzieć żadnego słowa
Zawiodłam Cię,
Teraz niczym tkaczka próbuję splatać srebrną nić,
ale to na nic
bo cień złowrogi
odszedł ciągnąc za soba jej koniec
Pogoń za nim nic nie dała
Zniknął nim twarz podniosłam z ziemi
Zgrabna mistyfikacja zwabiła Cię w jego sieci ...
Trzymając w mej ręcę
Twoją bladą, poczerniałą dłoń
Przysięgam, że dosiegnę naszych wrogów
POMSZCZE TWĄ ŚMIERĆ!!
bo tylko to mogę zrobić, by pomóc światu
tylko to, a może aż to ...
w obliczu wielkiego niebezpieczeństwa ...
bez schronienia pod twym ramieniem
czuje sie taka bezbronna, niewielka
lecz Twą ostatnią wole spełnię
nim wstanie nowy dzień
To jedyne co mogę dla Ciebie zrobić
by pomścić Twoją śmierć

#2
Kiedyś...
Mówiłaś, że mnie nigdy nie zostawisz
Przysięgałaś, że nie oddalisz się
Obiecywałaś, że pomożesz w każdej potrzebie
A dziś?
Wiem, że się bardzo myliłam
Ślepo wierząc w twoje słowa
W Twoje puste obietnice i nic nie znaczące przysięgi...
Myślałam...
Nie potrafiłam zobaczyć, że ty nie jesteś tym człowiekiem,
któremu zaufałabym bezgranicznie
Nazywałam Cię przyjacielem...
lecz ile było w tym prawdy, nie wiem.
Nie wiem kim jesteś dla mnie,
ani Kim ja jestem dla Ciebie...
I choć jesteś tylko 3 kroki ode mnie,
to czuję, jakbyś była bardzo daleko...
Już nic o Tobie nie wiem,
ale Ty o mnie też wiesz niewiele...
O niczym mi nie mówisz...
A przecież byłaś...
...Moim Przyjacielem...

Scalaj posty!

ryjek · Gość

hey... ja tu pierwszy raz, wiec błagam, nie bijcie ^^'....
śliczne wierszyki, ze ślicznego niebeiskeigo zeszytu...
wszystko na prawde piękne...
i choćbym Ci spiewała do każdego wiersza "błotnistą wiejską droge" o_O, to wiedz, że jestem Twoją największą fanką...
I wielbie Cie jak piękna Tess :*

Żyrafa

Niezapomniani
Nieznani
nic nie znaczący, wśród światowego ogółu
Cierpiący
Płaczący
krzywdzeni z dnia na dzień coraz bardziej i mocniej
Pogrążeni
Zatopieni
w pustce powstałej po dzisiejszej ludzkości
Czekający
na uśmiech spływający z ust niewolników życia
Umarli
przykuci żelaznymi łańcuchami do egzystowania
Bezbronni
Agresywni
znikający w tłumie innych takich samych
A fala zbliża się i oddala...
Uderza mocniej i mocniej,
by zburzyć ostatnie fundamenty istnienia

Łajt

Świetny wiersz... W niektórych wersach przypomina mi mnie samą...

Żyrafa

#1 Zapłakani...
a wiatr, szydząc z nich zakrywa twarz
Cierpiący
niby mocno, ale nie aż tak
Bezradni wobec światowych problemów
Bezsilni wobec własnej krzywdy
W każdej chwili tłumaczący się nauką życia
Niepojmujący
że inni mają większe problemy
nie starający się srozumieć zdania opozycji
Żyjący jutrem...
Zanadto myślący...
BĘDĄ NIKIM
bo skacząc z przepaści nie wezmą spadochronu...

#2
Oszukana…
Znów rzuciłaś słowa na wiatr
Znów niemym szeptem podsycałaś mnie do działania
Po co?
Nie widzisz, że się rozpadam
Na kawałki

Zdradzona…
Znów pozbierałaś mnie z podłogi
Znów posadziłaś nad kartką papieru i kazałaś pisać swoje życie
Po co?
Nie widzisz, że to nic nie daje
Bo mnie już nie ma

Zagubiona…
Znów odeszłaś, patrząc na mój szloch
Znów wróciłaś, gdy już stałaś mi się obojętna
Po co?
Nie widzisz, że świat się mnie wypiera
Jak matka złego dziecka

Zniszczona…
Znów skryłaś się pod maską melancholii
Znów udajesz, że jesteśmy tak podobne
Po co?
Nie widzisz, że uciekam
Od rzeczywistości

Niewdzięczna…
Znów ukryłaś mnie pod poduszką
Znów zamknęłaś się na klucz w pokoju
Po co?
Nie widzisz, że się zgubiłam
W sensie istnienia

Niepotrzebna…
Znów przestraszyłaś się własnego cienia
Znów ujrzałaś anioła nad głową i śmierć w mym spojrzeniu
Po co?
Nie widzisz, że wszyscy są tacy sami
Bo chcieli być inni

Porzucona…
Znów wykorzystałaś mnie do otarcia łez
Znów mówiłaś, że śmierć to ukojenie
Po co?
Nie widzisz, że już umarłam
Zabiło mnie zycie

forgive me

Ten wiersz bardzo przypomina mój... Pt. "ona"... I można powiedzieć, ze w pełni rozumiem...

A-Adeleida

Tak... po co... po co coś zmieniać?
Przecież nie ma nic...
Nic...

Emereth

Śliczne...Zamykam się w sobie.Tutaj nic tylko wszędzie piszę śliczne, śliczne, śliczne...

Żyrafa

Złamane serce
Zdeptane sumienie na chodniku
Wśród brudu i syfu
Zatapiając się w sterylnych miotłach
Ulicznych sprzątaczek
Gniją
Nękane bólami kręgosłupa
I napadami paniki
Wśród tłumu rozentuzjazmowanych
Skórek od banana i
Plastikowych butelek
Wyrzucone
Bo tak będzie lepiej

Emereth

No co ja mam mówić?Śliczne,cudne,boskie,nadzwyczajne xP.Achh moja znajomość języka polskiego xP.

Hitsugaya

Tak, to jest wspaniałe Smile

Masz talent, niedługo będą o tobie pisać w podręcznikach do historii: ,,Najlepsza poetka, jaka stąpała po ziemi..." Smile

Żyrafa

Hitsu , nie przesadzaj, te moje wiersze to są badziewia Razz

NAjlepsza POETKA dla mnie to Wisława Szymborska Razz

Dzięki za miłe słowa Smile

Falka

Żyrafko masz talent, to widać, ale mam małe pytanie.
Dlaczego piszesz w większości wiersze o takiej przygnębiającej tematyce? Wiersze biorą się z życia, a życie każdego ma w sobie zawsze jakieś ciepłe chwile. Doceń także to wszystko co jest dobre wokół ciebie. Skoro jest dobre, jest piękne, a piękno domaga się poezji:)
I jeszcze post scriptum: masz 14 lat, sprawdziłam z ciekawości. Jeśli ty tak piszesz w tym wieku, to naprawdę czeka cię przyszłość.

Żyrafa

Dlaczego smutnie?
Bo miałam bardzo szary okres w życiu, bardzo...
I jedyny wesoły wiersz z tamtego okresu to " Już czas "
Teraz jak jestem nad to wesoła, to próbuję napisac coś wesołego.
Ale nie jestem zadowolona z efektów
np.

"Zielony promień słońca
Otworzył dziś twoje okna
USiadł na gładkim ramieniu
Na płatkach róży osiadł
Uśmiechnął się cicho pod wąsem
Przejrzał się w lustrze skrycie
I westchnął by cię obudzić
- Och, jak ja kocham życie "

:/
Jakas przyszłość czeka każdego. Są na tym forum młodsze poetki, piszące dużo lepiej Smile

black_angel

Żyrafcia baaardzo mi się twoje wiersze podobają masz niewątpliwie wieeeelki talent :)Gratuluję tak pięknych wierszy na prawde jestem pełna podziwu Smile

A-Adeleida

Żyrafa

Jak to zrobiłam ?
Tak jakoś po prostu...
Samo się napisało
Mimo , że to mój wytwór to bardzo mi się podoba, aczkolwiek taki piękny nie jest.
Ktoś powiedział, że najłatwiej napisać właśnie wiersz wolny
Może miał racje
Ale ja kocham wiersze wolne
Bo wzbudzają we mnie więcej emocji niż sylabiczne , sylabotoniczne, czy poprostu rymowane
A jak już rymy, to żeby były jak najmniej widoczne, lub prawie niewyczuwalne
Coś mi nie idzie to pisanie na wesoło

EDIT :
Burzę mury twych słów
by otworzyć brudną klatkę, w której się zamknęłam
Spojrzeć na świat
i zapomnieć, że istnieje
Bezkarnie kraść uczucia z najwyższej półki
i czuć w sercu wiatr,
wiedząc, że mnie nie powstrzymasz

Rwę na strzępy nieistniejące więzy,
którymi przywiązałeś mnie do drzewa
By wpadając w morze łez
wypłynąć na powierzchnie szczczęścia,
chłonąc bezkarnie bezczelne uśmiechy,
wiedząc, że mi nie zabronisz

Wyrzucam cierpienie,
którego nie było
gnijące na chodniku serce zdradzieckie
Topiąc się w promieniach deszczu
pozwalam wolności westchnąć...

Emereth

Uwielbiam takie wiersze.Dziewczyny, łącznie z Tobą Żyrafko, wszystkie wprawiacie mnie w kompleksy...